M A R K E T I N G & S A L E S in staat. Dus wat betekent een woord op het moment dat het geboren wordt. Met m’n nieuwe cadeau in de aanslag, een unieke gelegenheid om te kijken wat het begrip ‘klant’ betekent vanuit de oorsprong. Ik landde in 1352 bij het Franse ‘chaland’. Krijg nou wat, dat is interessant. Chaland betekent sterk geïnteresseerd zijn. Is de klant niet geïnteresseerd, dan heb ik dus geen klant. Het Franse chaland bleek af te stammen van het Latijnse ‘calère’. Het moet niet gekker worden. Calère betekent warm zijn, opgewonden zijn. Dat moet je aan het denken zetten. Een klant is dus een fenomeen dat sterk geïnteresseerd, warm en opgewonden is voor datgene wat je te bieden hebt. Zo niet, geen klant. Dit is al een eyeopener om anders over het begrip klant na te denken. Maar je verwondering wordt nog groter als je je realiseert wat de tegenhanger van chaland is, non-klant, oftewel non-chalant. Hoe nonchalanter je bent, hoe minder het contact. Hoe chalanter je ben, hoe beter het contact. Stel je eens voor hoe het zou zijn als we de klant nog verder zouden ontzorgen. Zien verkopers bijvoorbeeld op tegen bezichtigingen, nemen we die zorg uit handen. We regelen een schoonmaakservice, zorgen voor leuke accenten in het interieur. Een passend bloemetje en mooi beddengoed, bedenk het maar... Kijk je nu in de Dikke van Dale bij de betekenis van het begrip ‘klant’, dan vind je de volgende omschrijving: ‘op enig moment een koper’. De klant is dus een potentiële ‘zak met euro’s’ geworden. Wellicht goed om terug te gaan naar de basis. Close the gap Waar word je op beoordeeld door je klanten, collega’s, de ander? Is dat je intentie of je gedrag? Waar beoordelen wij anderen met name op? Inderdaad, in beide gevallen met name op gedrag. Waar beoordeelt een mens zichzelf met name op? Precies, op z’n intentie. Als er dus een gat zit tussen je intentie en je gedrag, beleeft niemand het. Stel je komt na een dag hard werken thuis en je partner staat in de deuropening vol liefde te wachten en vraagt met een warme glimlach om de mond, zeg hou je nog van me? Jij trapt erin en zegt volmondig, maar natuurlijk. Het volgende moment verstart je partner en vraagt WBDU?? Waar blijkt dat uit? Oeps, jij stamelt, ‘nou gewoon...’ en denkt wat is dit? Kun je hierop antwoorden met intenties of moet je komen met gedrag? Je vermoedt het al. Dit geldt ook voor de beloftes die we maken aan onze klanten, collega’s, branchevereniging etc. Pak je eigen website er eens bij en kijk welke mooie belofte je terug kunt vinden. Vraag je met elkaar regelmatig af, waar blijkt dat uit in ons gedrag? Kun je niet met een antwoord komen, dan heb je groeiruimte gevonden. Gebruik met elkaar de kracht van creërend taalgebruik (Vi-Taal) en je komt op ideeën. De grootste uitvinding allertijden Wat is voor jou de grootste uitvinding aller tijden? Ik denk niet dat taal hierbij hoge ogen gooit. Het is zo gewoon dat we kunnen denken, spreken en schrijven. Maar, is dat wel zo? Wordt het niet eens tijd dat we taal een stevige herwaardering geven? Taal is het middel waarmee je je wereld kunt opbouwen of afbreken. Waarmee je anderen kunt doen groeien. Waarmee je je verleden en toekomst (her)schrijft. Wat je denkt - of je dat nu in jezelf doet of hardop - is de voorloper en aandrijfas van wat uiteindelijk jouw werkelijkheid wordt. Als taal zo’n enorme kracht omvat, dan kunnen we er dus maar beter mooie dingen mee bedenken en een fantastisch leven mee creëren. Beide woorden, ‘fantastisch‘ en ‘creëren’, worden gekenmerkt door etymologische bruiskracht. Fantastisch betekent onwerkelijk goed en komt van het Griekse‘phantasticos’:hetzichvoorstellingen kunnen maken. Creëren komt van het Latijnse ‘creare’, dat scheppen betekent. Dus als je onwerkelijk goede voorstellingen kunt maken en daarmee scheppend aan de slag gaat, dan moet je toch een eind op weg kunnen komen. En daar kan creatietaal je bij helpen. Dat is taalgebruik dat je prikkelt tot het maken van voorstellingen en aanzet tot het concreet scheppen hiervan. Hoe Vi-taler je taalgebruik is, hoe meer je kunt creëren. Een sprekend voorbeeld uit de praktijk. ‘Wat eten we vanavond, heb jij een idee?’ ‘Nee eigenlijk niet, en trouwens, ik heb geen tijd om boodschappen te doen, jij?’ ‘Nee, ik regel dan wel iets eenvoudigs dat in de magnetron kan.’ Hier moeten we iets mee, dachten Dominik, Thomas en Jessica in november 2011. ‘Hoe zorgen we ervoor dat mensen zelf niet hoeven te verzinnen wat ze moeten eten en hoe regelen we het zo dat het V B O M A K E L A A R . N L JUL I /AUGUS TUS 202 2 24 VASTGOED ADV I SEUR |
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=